2001 senesiydi.
Ahmet Ataç tarafından bu fikir ortaya atıldığında çoğu kişi anlam veremedi.
Zira o yıllar, şehrin sanatla ilişkisi çokta tanıdık gelmiyordu birbirine.
Şehir sanatı, birkaç tiyatro sahnesinden ibaretti ancak...
Eskişehirli senede birkaç kez düzenlenen halk konserinde ancak bir araya geliyor;
Gerçek sanatı ve sanatın şehir ve topluma ne denli katkı sunduğunun farkına varamıyordu.
Buna rağmen, “Aydınlık Eskişehir halkı” bir arayış içerisindeydi.
Karşısında ise, küçük bir kitle de olsa sanatın her türlüsünün boşa geçirilmiş bir vakit olduğunu savunan;
Sanata yapılan yatırımın çöpe atılmış para sananlar da yok değildi!
İşte bu karmaşada çıktı Pişmiş Toprak Sempozyumu fikri.
Elbette bu düşüncenin altı tam olarak doldurulmuştu.
Eskişehir, antik çağlara kadar uzanan ilk sanayi hikayesiyle karşı karşıyaydı.
Bu topraklarda yükselen ilk sanatsal eserlerle yüzleşiyordu.
Halk, yüzyıllar içerisinde üzerinde yaşadığımız toprağın değerini daha iyi kavrıyordu.
+++
Dedik ya, “bir tarafta kültürel etkinliklere aç büyük bir kitle vardı diye…”
Eskişehir ahalisi, bu yüzden daha ilk sempozyumda fikri hemen kabul edip, bağrına bastı.
Şehre ilk kez gelen sanatçıları yakından izledi.
Etkinliklerde ilk defa iç içe girdiği sanatın büyülü dünyasında gönlünce eğlendi.
Asıl değeri ise, araya giren ve yapılmayan o 5 yıllık süreçte anladı.
Sempozyum, Ahmet Ataç’la birlikte yeniden başladığında bu kez dört elle sarıldı ahali.
Ve o günden bu yana geldik.
Bakın şimdi 15.’si bitiyor.
“O ilk günler ile bugünü kıyaslıyoruz da, aradaki farkı çok net görüyoruz…”
Kentin en ücra semtlerinde yaşayan kadınların dahi üretimleri ile katkı sunduğu;
Gençlerin sempozyum alanında gece gündüz eğlendiği;
Çocukların çamurla hemhal olduğu;
Toplumun her kesiminin içinde kendine bir şeyler bulduğu bir organizasyon var artık.
Elbette işin sanatsal tarafı…
Kenti adeta “Açık hava müzesine” döndüren yerli ve yabancı sanatçıların eserlerine yenileri geliyor.
Yeni eserler şehre değer katmaya başlıyor…
Kısacası;
Dünden bu yana pişirilmek için ortaya konulan bu fikrin artık piştiğini görüyoruz.
Nice 15 Yıllara Pişmiş Toprak Sempozyumu…